Zaujímavosti o referátoch
Ďaľšie referáty z kategórie
Cultura y lengua latinas V.
Dátum pridania: | 15.05.2004 | Oznámkuj: | 12345 |
Autor referátu: | fernando | ||
Jazyk: | ![]() |
Počet slov: | 8 540 |
Referát vhodný pre: | Stredná odborná škola | Počet A4: | 31.4 |
Priemerná známka: | 2.97 | Rýchle čítanie: | 52m 20s |
Pomalé čítanie: | 78m 30s |
Ubi de ejus adventu Helvetii certiores facti sunt, legatos ad eum mittunt, nobilissimos civitatis, cujus legationis Numejus et Verudoctius principem locum obtinebant: qui dicerent, "sibi esse in animo, sine ullo maleficio iter per Provinciam facere, propterea quod aliud iter haberet nullum: rogare, ut ejus voluntate id sibi facere liceat". Cæsar, quod memoria tenebat, L. Cassium consulem occisum, exercitumque ejus ab Helvetiis pulsum et sub jugum missum, concedendum non putabat: neque homines inimico animo, data facultate per Provinciam itineris faciendi, temperaturos ab injuria et maleficio existimabat. Tamen, ut spatium intercedere posset, dum milites, quos imperaverat, convenirent, legatis respondit, "diem se ad deliberandum sumpturum; si quid vellent, ante diem idus Apriles reverterentur".
8. Interea ea legione, quam secum habebat, militibusque, qui ex Provincia convenerant, a lacu Lemano, qui in flumen Rhodanum influit, ad montem Juram, qui fines Sequanorum ab Helvetiis dividit, millia passuum decem novem, murum, in altitudinem pedum sexdecim, fossamque perducit. Eo opere perfecto, præsidia disponit, castella communit, quo facilius, si se invito transire conarentur, prohibere possit. Ubi ea dies, quam constituerat cum legatis, venit, et legati ad eum reverterunt, negat, "se more et exemplo populi romani posse iter ulli per Provinciam dare, et, si vim facere conentur, prohibiturum" ostendit. Helvetii, ea spe dejecti, navibus junctis ratibusque compluribus factis, alii, vadis Rhodani, qua minima altitudo fluminis erat, nonnumquam interdiu, sæpius noctu, si perrumpere possent, conati, operis munitione et militum concursu et telis repulsi, hoc conatu destiterunt. (De Bello Gallico, Libri I).
Cronológicamente encontramos en seguida a Titus Lucrecius Carus (95 a.C. - 51 a.C.). Esmerado en su estilo, cuidadoso de la exposición, tiene, sin embargo, momentos en que la emoción que le produce la doctrina que ilustra lo hace alcanzar alturas poéticas sin igual, en las letras latinas. Su gran poema "De rerum natura" constituye un fenómeno nuevo en latín: es la exposición apasionada de un gran sistema filosófico, el atomismo. Persuadido de lo que explica, Lucrecio lucha, no siempre con buen éxito, contra la rudeza de la lengua que maneja para expresar algunas ideas y conceptos nuevos. Pero en numerosos pasajes, sobre todo aquellos en que hace invocaciones o digresiones, el latín luce esplendoroso y sonoro, como un arma perfectamente apta para todos los usos. Su latín es deliberadamente arcaizante y en ocasiones se acerca a la lengua popular, pero sus momentos de elevación son muestras inigualables de entusiasmo y tersura.
Lucius Cornelius Sisenna (91 a.C. - 78 a.C.).